تأثیر ۱۲ هفته تمرینات اصلاحی بر ناهنجاری پشت تابدار دانشجویان پسر ۱۸-۲۵ سال

سابقه و هدف: پاسچر پشت تابدار یکی از شایع ترین ناهنجاری ستون فقرات در قشر جوان جامعه است که به خاطر ماهیت پاسیوش می تواند باعث بروز کمردرد شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره 12 هفته ای برنامه تمرین اصلاحی بر ناهنجاری های پاسچرال ستون فقرات افراد مبتلابه پشت تابدار بود. مواد و روش ها: به این منظور، 26 دانشجوی پسر مبتلابه ناهنجاری پشت تابدار (زاویه نوسان≥10 درجه) با میانگین سن 25/1± 73/20 سال، قد 94/5± 76/171 سانتی متر و وزن 64/12± 1/67 کیلوگرم به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 13 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی در یک برنامه اصلاحی 12 هفته ای پیش رونده شرکت نمودند که سه جلسه در هفته و به مدت 45 الی 70 دقیقه اجرا شد، درحالی که آزمودنی های گروه کنترل طی این مدت زمان تنها به فعالیت های روزمره می پرداختند. زاویه سر به جلو و نوسان توسط عکس برداری از نیمرخ، زاویه کایفوز و لوردوز توسط اینکلاینومتر دوگانه و تیلت لگن خاصره توسط اینکلاینومتر اندازه گیری شدند. داده های جمع آوری شده توسط آزمون آماری mancova تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که برنامه اصلاحی منتخب اثربخشی معنی داری بر متغیرهای پاسچرال اندازه گیری شده در آزمودنی های گروه تجربی دارد (05/0p≤). نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر  برنامه تمرینی اصلاحی تحقیق حاضر جهت اصلاح ناهنجاری های پاسچرال ستون فقرات افراد مبتلابه پشت تابدار توصیه می شود.